Ο ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΑΣ κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΟΥΣΑ ΕΝΟΡΙΑ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΣΥΜΗΣ

Σήμερα Κυριακή 26η Ὀκτωβρίου 2025 καί μνήμη τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τοῦ Μυροβλύτου, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Χρυσόστομος χοροστάτησε στόν Ὄρθρο καί τέλεσε τήν Θ. Λειτουργία στόν Ἐνοριακό Ἱ. Ναό τοῦ Ἁγίου Δημητρίου Σύμης, μέ συλλειτουργούς του τόν π. Χρῆστο Σταθόπουλο, τόν π. Ἀντώνιο Μανιᾶ, τόν Ἐφημέριο τῆς Ἐνορίας π. Γεώργιο Κακακιό καί τόν ἱεροδιάκονο π. Παῦλο Τερεζάκη, ἐνῶ τό ἱ. Ἀναλόγιο διακόνησε ὁ Ἱεροψάλτης, κ. Ἐλευθέριος Ξηράκης. Ὁ Σεβ. Ποιμενάρχης μας ὁμίλησε ἐπικαίρως γιά τόν ἑορταζόμενο Ἅγιο καί παρότρυνε τούς πιστούς νά μιμοῦνται τηρουμένων τῶν ἀναλογιῶν τήν ζωή του, ἀφορμώμενος ἀπό τήν Χρυσοστομική ρήση, «Τιμὴ γὰρ μάρτυρος͵ μίμησις μάρτυρος».

Μετά τήν Ἀπόλυση πραγματοποιήθηκε ἡ περιφορά τῆς εἰκόνος τοῦ Ἁγίου πέριξ τοῦ Ἱ. Ναοῦ. Τέλος, μέ τήν μέριμνα τοῦ φιλόξενου Ἐκκλησιαστικοῦ Συμβουλίου τῆς ἐνορίας καί τῶν κυριῶν αὐτῆς προσφέρθηκαν στούς ἐκκλησιαζομένους καφές καί πλούσια πατροπαράδοτα κεράσματα στό προαύλιο τοῦ Ναοῦ, προκειμένου τό κλίμα τῆς πνευματικῆς χαρᾶς καί εὐφροσύνης, νά ἐπισφραγισθεῖ καί μέ τήν εὐλογημένη εὐκαιρία τῆς διαπροσωπικῆς ἐπικοινωνίας καί ἐπαφῆς τῶν ἀνθρώπων.

Ὁ μεγαλομάρτυς ἅγιος Δημήτριος γεννήθηκε στήν Θεσσαλονίκη ἀπό γονεῖς εὐσεβεῖς καί πλουσίους, κατά τούς χρόνους τοῦ Διοκλητιανοῦ καί Μαξιμιανοῦ. (296 μΧ.) Ὅταν μεγάλωσε ἀκολούθησε τό στρατιωτικό στάδιο καί ὁ βασιλιάς, ἐκτιμῶντας τήν ἀνδρεία, τήν φρόνηση καί τή στρατηγική του ἱκανότητα, τόν διόρισε στρατηγό ὅλης τῆς περιοχῆς τῆς Θεσσαλίας, στήν ὁποία ἀνῆκε κι ἡ Θεσσαλονίκη. Ὅμως ὁ Δημήτριος κήρυττε ἀπροκάλυπτα γιά τόν Χριστό καί ὁ Μαξιμιανός τόν κάλεσε καί ἐπιβεβαίωσε τό γεγονός. Ἀρχικά ὑποσχέθηκε πολλά πλούτη στόν Δημήτριο, ἀλλά ἐκεῖνος ἔμεινε σταθερός στήν πίστη τοῦ Ἐσταυρωμένου. Ἐλπίζοντας πώς θ᾿ ἀλλάξει γνώμη καί πίστη, διέταξε νά τόν κλείσουν σέ μιά φοβερή καί βρωμερή φυλακή. Κι ὕστερα κατά τήν συνήθεια τῆς ἐποχῆς, διέταξε νά γίνουν ἀθλητικοί ἀγῶνες στό στάδιο. Ἐκεῖ, ἀνάμεσα στούς ἀθλητές, ξεχώριζε ἕνας γίγαντας, ὀνομαζόμενος Λυαῖος, πού τόν ἔσερνε κοντά του πάντοτε ὁ βασιλιάς καί τον εἶχε γιά καμάρι, γιατί μ᾿ ὅσους πάλεψε ὅλους τούς εἶχε νικήσει. Τόν εἶχαν φοβηθεῖ οἱ πάντες καί δέν ἔβγαινε κανείς νά τα βάλει μαζί του. Τότε ἐκεῖνος ἄρχισε νά περπατεῖ φανταχτερά καί νά προκαλεῖ τούς χριστιανούς, πού ἔλεγαν «πώς παίρνουν δύναμη ἀπ᾿ τόν Θεό τους», νά παλέψουν μαζί του.

Τήν ὥρα ἐκείνη ὁ Νέστωρ, ἕνα γενναῖο παλληκάρι τοῦ Χριστοῦ, τρέχει στό κελλί τῆς φυλακῆς τοῦ Δημητρίου. Τοῦ λέγει πώς ὁ Λυαῖος σκοτώνει ἀνθρώπους στό στάδιο, καί τόν παρακαλεῖ νά τόν εὐλογήσει γιά νά νικήσει τόν θηριόψυχο Λυαῖο. Ὁ Δημήτριος σφράγισε μέ τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ τό μέτωπο τού Νέστορος καί τοῦ λέγει: «Και τόν Λυαῖον νικήσεις καί ὑπέρ τοῦ Χριστοῦ μαρτυρήσεις»! Ἡ προφητική αὐτή φράση τοῦ Ἁγίου ἐπαληθεύτηκε γρήγορα κι ἀπόλυτα.

Πῆγε ὁ Νέστωρ στή μέση τοῦ σταδίου καί εἶπε πώς θέλει νά παλέψει μέ τόν πανύψηλο Λυαῖο. Οἱ εἰδωλολάτρες τόν κοίταξαν μέ μιά εἰρωνεία περιφρονητική. Οἱ χριστιανοί ἔκαναν ἀπό μέσα τους θερμή προσευχή στό Θεό, νά δυναμώσει τόν καινούργιο Δαβίδ, γιά νά νικήσει τό νέο σκληροτράχηλο Γολιάθ. Ρίχνει τόν φτωχικό μανδύα του ὁ Νέστωρ καί φωνάζει πρός τόν οὐρανό: «Ὁ Θεός τοῦ Δημητρίου, βοήθει μοι». Ὅρμησε τότε μέ θάρρος πάνω στό γίγαντα καί σέ λίγο εἶδαν ὅλοι τόν ἀνίκητο ὡς τώρα Λυαῖο, νά κείτεται νεκρός μέσα στό στάδιο.

Ὁ Αὐτοκράτορας δίνει τότε ἐντολή νά βγάλουν τόν Νέστορα ἔξω ἀπ᾿ τό στάδιο καί νά τόν ἀποκεφαλίσουν. Κι ἔτσι ἀλήθεψε ὁ λόγος τοῦ ἁγίου Δημητρίου. Ὅμως ἀπ᾿ τήν λύπη του πού ἔχασε τόν Λυαῖο, δέν μποροῦσε νά ἱκανοποιηθεῖ ἀπό τόν θάνατο μόνο τοῦ Νέστορος. Ὁ θυμός του τόν ἔφερε στό Δημήτριο. Καί χωρίς ἄλλη δίκη ἢ κρίση, δίνει διαταγή νά τόν σκοτώσουν μέσα στό κελλί τῆς φυλακῆς του. Ὁ Δημήτριος εἶδε τούς στρατιῶτες καί κατάλαβε τόν σκοπό τους. Σήκωσε τά χέρια του νά προσευχηθεῖ, καί τά κοντάρια τους τόν βρῆκαν ἐκεῖ ἀκριβῶς ὅπου λογχίστηκε καί τό πανάγιο σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Ἕνας πιστός πού ἦταν κοντά στόν τόπο τοῦ μαρτυρίου, πῆρε τό δαχτυλίδι τοῦ Ἁγίου καί τό μανδύα του, βουτηγμένο στό ἅγιο αἷμά του. Μ᾿ αὐτά ὁ χριστιανός αὐτός Λοῦπος ὀνομαζόμενος, σταύρωνε τούς δαιμονισμένους καί κάθε λογῆς ἀρρώστους καί τούς ἔκανε καλά. Τά πολλά θαύματα ἔφθασαν καί στ’αὐτιά τοῦ βασιλιά καί τήν ἴδια μέρα πού τό ᾿μαθε, ἔδωσε διαταγή καί θανάτωσαν τόν μάρτυρα Λοῦπο.

Οἱ χριστιανοί, πῆραν τό λείψανο τοῦ ἁγίου Δημητρίου καί τό ἔθαψαν κρυφά. Ἀλλά ὁ Θεός πού θέλησε νά δοξάσει τόν Ἅγιό του σ᾿ ὅλο τόν κόσμο, οἰκονόμησε καί ἔβγαινε μύρο ἀπ᾿ τό σῶμα του, τόσο πολύ πού ἔπαιρναν οἱ ντόπιοι καί οἱ ξένοι, ὅσοι ἔρχονταν νά γιατρευτοῦν καί δέν τελείωνε ποτέ! Τό ἔπιναν οἱ χριστιανοί, κι ὅ,τι ἀρρώστια κι ἄν εἴχανε γιατρεύονταν. Ἄς παρακαλοῦμε τόν ἅγιο Δημήτριο νά μᾶς λυτρώνει, μέ τίς πρεσβεῖες του πρός τόν Θεό, ἀπ᾿ τούς κινδύνους καί τίς ἐπιβουλές τῶν φανερῶν κι ἀφανῶν ἐχθρῶν μας.

Ἀκολουθοῦν φωτογραφικά στιγμιότυπα.