(Μητροπολιτικός Ναός Ἁγίου Ἰωάννου Σύμης, Σάββατο 17.03.2018)
Σεβασμιώτατε ἐκπρόσωπε τῆς Αὐτοῦ Θειοτάτης Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατριάρχου κυρίου κυρίου Βαρθολομαίου, Μητροπολῖτα Σεβαστείας κύριε Δημήτριε,
Σεβασμιώτατε Τοποτηρητά τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σύμης, Τήλου, Χάλκης καί Καστελλορίζου, Μητροπολῖτα Κώου καί Νισύρου, φίλτατε ἐν Χριστῷ ἀδελφέ, κύριε Ναθαναήλ,
Σεβασμιώτατοι καί Θεοφιλέστατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,
Ἅγιοι Καθηγούμενοι,
Τίμιον Πρεσβυτέριον καί ἐν Χριστῷ Διακονία,
Ὁσιώτατοι Μοναχοί καί Μοναχές,
Ἐξοχώτατε Ἐκπρόσωπε τῆς Κυβερνήσεως,
Κύριε Ὑπουργέ,
Κύριοι Βουλευταί,
Κύριε Περιφερειάρχα,
Κύριοι Έπαρχοι
Κύριοι Δήμαρχοι
Στρατηγέ,
Περιφερειακοί καί Δημοτικοί σύμβουλοι,
Ἐκπρόσωποι τῶν πολιτικῶν καί Στρατιωτικῶν Ἀρχῶν,
Ἐκπρόσωποι Συλλόγων, Ἑνώσεων, Σχολείων καί Φορέων,
Σοφολογιώτατε Ἰμάμη,
Πιστέ καί εὐλογημένε Λαέ τῆς θεοσώστου καί εὐλογημένης ταύτης Ἐπαρχίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Θρόνου,
Δόξαν, αἶνον καί εὐχαριστίαν ἀναπέμπω πρός τόν ἐν Τριάδι Προσκυνητόν Θεόν τῶν Πατέρων ἡμῶν ὅτι κατεῖδεν ἐπί τήν ταπεινότητά μου καί ἔχρισέ με Ἐπίσκοπον καί Μητροπολίτην τῆς ἀκριτικῆς ταύτης Ἱερᾶς Μητροπόλεως ἵνα ποιμάνω τόν λαόν Του ἐν ἀγάπῃ καί δικαιοσύνῃ.
Εὐγνωμόνους υἱικάς εὐχαριστίας, ὀφειλετικῶς καί ἐκ μέσης καρδίας, ὑποβάλλω, ταπεινῶς, πρός τήν Αὐτοῦ Θειοτάτην Παναγιότητα, τόν Προσκυνητόν μοι Αὐθέντην καί Δεσπότην, τόν Οἰκουμενικόν ἡμῶν Πατριάρχην Κύριον κύριον Βαρθολομαῖον, διά τήν πρός τήν ἀναξιότητά μου ἐκφρασθεῖσαν ἀπροσμέτρητον πατρικήν Αὐτοῦ ἀγάπην καί πλουσίαν εὐεργεσίαν, ὅτι ἐπινεύσει καί εἰσηγήσει Αὐτοῦ, ψήφῳ δέ καί δοκιμασίᾳ τῆς περί Αὐτόν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι συνελθούσης Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, ἐξελέγην Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σύμης, Τήλου, Χάλκης καί Καστελλορίζου.
Ἰδιαιτέρως θερμῶς καί ὁλοκαρδίως, ἀπευθύνω πλησμονήν εὐχαριστηρίων ὠδῶν καί προσρήσεων πρός Ὑμᾶς, Σεβασμιώτατε Ἅγιε ἀδελφέ, Μητροπολῖτα Κώου καί Νισύρου καί Τοποτηρητά τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σύμης, κύριε Ναθαναήλ, διά τόν ποταμόν τῆς ἀγάπης Σας μέ τήν ὁποίαν μέ περιεβάλατε μέχρι σήμερον, μέ ἐστηρίξατε καί μέ ἐνισχύσατε, ἐν τῇ ἐπιτελέσει τῆς ἐν Κῷ ἱερατικῆς μου διακονίας. Καί λυποῦμαι, εἰλικρινῶς, Ἅγιε ἀδελφέ, διότι ἡ συγκυρία αὕτη εὑρίσκει Ὑμᾶς μαχόμενον μόνον, πλήν σθεναρῶς, διά τήν ἀποκατάστασιν τῶν πολλαπλῶν ἐκ τοῦ σεισμοῦ γενομένων ζημιῶν εἰς τούς Ἱερούς Ναούς τῆς νήσου καί γενέτειρας ἡμῶν Κῶ. Γνωρίζητε, Σεβασμιώτατε, ὅτι εἰς τάς καθ’ ἡμέραν προσευχάς μου θα δέωμαι ὑπέρ τῆς Ὑμετέρας ὑγείας καί ἄνωθεν ἐνισχύσεως. Ἐπιθυμῶ, δέ, νά διαβεβαιώσω Ὑμᾶς, ὅτι καί ἐκ τῆς θέσεως ταύτης, προθύμως θά σπεύσω εἰς ὅ,τι κρίνετε ὅτι δύναμαι διά τῶν ἀσθενῶν μου δυνάμεων νά συμπράξω.
Παρακαλῶ δέ, νά δεχθῆτε τάς εἰλικρινεῖς εὐχαριστίας μου διά τόν περισσόν κόπον καί τόν ἀναλωθέντα χρόνον διά τήν, ὡς ἦν, ἄλλωστε, ἀπολύτως ἀναμενόμενον, ἄψογον διεκπεραίωσιν τῆς Τοποτηρητείας τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως ταύτης, ἀπό τῆς χηρεύσεως αὐτῆς μέχρι καί σήμερον, ὡς καί διά τήν κατά πάντα καί ἐν πάσῃ λεπτομερείᾳ ἀρίστην διοργάνωσιν τῆς σημερινῆς τελετῆς.
Εὑρισκόμενος, πλέον ἐνταῦθα, εὐγνωμόνως εὐχαριστῶ ἅπαντας τούς συγγενεῖς, τόν κατά σάρκα άδελφόν μου Βασίλειον, τά τέκνα αὐτοῦ Ἑλένην καί Δημοσθένην, γνωστούς καί φίλους, ἐκ βάθους καρδίας, καί αἰτοῦμαι τήν συγχώρησιν ἐκείνων, τούς ὁποίους, ἐν τῇ ἀνθρωπίνῃ ἀδυναμίᾳ μου, ἐπίκρανα. Ἐπευλογῶ πάντας καί εὔχομαι πλουσίαν τήν ἀπό τοῦ Ἁγίου ἡμῶν Θεοῦ χάριν ἐπί πάντας. Δέν λησμονῶ τό προσφιλές μοι ποίμνιον τῶν εὐλογημένων Ἐνοριῶν τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς πόλεως Κῶ καί τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου Λινοποτίου, τούς ἀγαπητούς ἐν Χριστῷ ἀδελφούς καί συνεφημερίους μου, τούς Ἱεροψάλτας, τούς Ἐπιτρόπους, τούς Νεωκόρους, ὅλους ὅσους ἠργάσθησαν καί συνεχίζουν νά ἐργάζωνται διά τήν πρόοδον τῶν Ἐνοριῶν, καί πάντων τῶν εὐσεβῶν Ἐνοριτῶν, μεθ’ ἁπάντων αὐτῶν τῶν ὁποίων ἀόκνως ἠργάσθημεν ἐν τῷ ἀμπελῶνι τοῦ Κυρίου μέ μόνον σκοπόν τήν δόξαν τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του.
Συνέχεται ἡ καρδία μου, ἐν τῇ ὥρᾳ ταύτῃ, καθ’ ἥν αἰσθάνομαι ζωηράν τήν παρουσίαν ἐν τῷ πανσέπτῳ Ἱερῷ Ναῷ τούτῳ τῶν ψυχῶν πάνυ προσφιλῶν μου προσώπων. Τῶν ἀειμνήστων σεβαστῶν μου γονέων Δημοσθένους καί Ἑλένης, καί τῆς ἐνωρίς ἐκδημησάσης πρός Κύριον ἀγαπημένης ἀδελφῆς μου Χρυσαυγῆς, τῶν προπατόρων μου Νικολάου καί Φιλιᾶς, τῆς ἐπ᾿ ἀδελφῷ νύμφης μου Ἄννης, τῶν ὁποίων ἐκζητῶ τάς εὐχάς καί τάς προσευχάς.
Εὐχαριστῶ ὅλους ὑμᾶς τούς σήμερον συνελθόντας εἰς τήν χαράν ταύτην διότι μέ τήν παρουσίαν Σας μοῦ δίδετε δύναμιν καί ἐλπίδα ὅτι τόν δύσκολον καί ἀνηφορικόν δρόμον, τόν ὁποῖον ἡ θεία χάρις ἤνοιξεν ἔμπροσθέν μου, δέν θά τόν βαδίσω μόνος. Θά ἔχω συνοδοιπόρους καί συμπαραστάτας πάντας ὑμᾶς καί, ἰδιαιτέρως, τόν Ἱερόν Κλῆρον, τάς δημοτικάς καί περιφερειακάς Ἀρχάς, τόν φιλόχριστον Στρατόν καί πάντας τούς εὐσεβεῖς χριστιανούς τούς κατοικοῦντας ἐν τῇ Ἐπαρχίᾳ ταύτῃ.
Ἰδιαιτέρως δέ καί ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Γενικοῦ Ἀρχιερατικοῦ Ἐπιτρόπου Πρωτ. π. Στεφάνου Μακρῆ, προθύμου καί ἀφοσιωμένου συνεργάτου, ἀσπάζομαι καί ἐναγκαλίζομαι τόν ἱερόν κλῆρον, τούς ἱεροψάλτας καί πάντας τούς διακονοῦντας καί ἐργαζομένους εἰς τά Γραφεῖα, τάς Ἐνορίας καί τά Ἱερά Καθιδρύματα τῆς Ἱερᾶς ταύτης Μητροπόλεως.
Καί ἰδού, σήμερον, φόβῳ πολλῷ συνεχόμενος καί ἐν ἀπολύτῳ συναισθήσει τῆς βαρυτάτης εὐθύνης, τήν ὁποίαν καλοῦμαι νά ἐπωμισθῶ, ἀλλά θαρρῶν εἰς τό ἄπειρον ἔλεος τῆς εὐσπλαχνίας τοῦ πανοικτίρμονος Θεοῦ καί τάς μεσιτείας τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου, τῆς Πορταϊτίσσης, τοῦ Παμμεγίστου Ταξιάρχου Μιχαήλ τοῦ Πανορμίτου, τοῦ Τιμίου ἐνδόξου Προφήτου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος καί ἰαματικοῦ Παντελεήμονος, καί τῶν Ἁγίων θεοστέπτων Βασιλέων καί ἰσαποστόλων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, τῶν Ἐφόρων καί Προστατῶν τῶν τεσσάρων εὐλογημένων Νήσων, πού ἀπαρτίζουν τήν θεόθεον λαχούσαν μοι ἐπαρχίαν, ἐγκαθίσταμαι κανονικός Ἐπίσκοπος καί Ποιμενάρχης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σύμης, Τήλου, Χάλκης καί Καστελλορίζου.
Διαδέχομαι τόν μακαρίᾳ τῆ λήξει γενόμενον ἀείμνηστον Προκάτοχόν μου κυρόν Χρυσόστομον Δημητριάδην, τόν ἐξ Ἴμβρου, πρῶτον Μητροπολίτην τῆς ἐν ἔτει 2004 νεοσυστάτου Ἱερᾶς ταύτης Μητροπόλεως, τήν ὁποίαν ἐποίμανε θεοφιλῶς καί θεαρέστως καί ὑπέρ ἧς πολλά ἐμόχθησεν ἐπί δέκα καί τρία συναπτά ἔτη καί μέχρι τῆς 9ης Ἰανουαρίου τοῦ παρόντος ἔτους, ὅτε καί ἀνεπαύθη πλέον ἐν σκηναῖς Δικαίων καί Ἁγίων, προσευχόμενος καί στηρίζων ἡμᾶς τούς περιλιπομένους.
Εἴῃ ἡ μνήμη αὐτοῦ αἰωνία καί ἄληστος!
Μέ αἰσθήματα ἐγκαρδιότητος καί πατρικῆς ἀγάπης νοερῶς περιπτύσσομαι τάς ἐρατινάς νήσους καί πολυτίμους σμαράγδους τῆς Δωδεκανήσου, τάς ἀπαρτιζούσας τήν Ἱεράν ταύτην Μητρόπολιν, τήν ἀγγελοφρούρητον Σύμην, τήν χαριτωμένην Τῆλον, τήν ἐσμυρνισμένην Χάλκην καί τήν πάνυ ὡραίαν Μεγίστην, τούς ἱερεῖς, τούς παντί τρόπῳ διακονούντας τόν Λαόν τοῦ Θεοῦ καί τούς πιστούς κατοίκους αὐτῶν μέ τό γενναῖον φρόνημα, τό ὀρθόδοξον ἦθος, τήν ἔνδοξον ἱστορίαν καί τάς ἑλληνοχριστιανικάς παραδόσεις.
Περιούσιε Λαέ τοῦ Θεοῦ, Τίμιον Πρεσβυτέριον καί ἐν Χριστῷ Διακονία τῆς θεοστηρίκτου ἀκριτικῆς ταύτης Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
Ἑπόμενος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Μεγάλου Ἀρχιερέως καί Δεσπότου, Οὗ τήν ἐξ ὕψους βοήθειαν, καθοδήγησιν, ἐνίσχυσιν καί εὐλογίαν ἐπικαλοῦμαι κατά τήν ἱεράν ταύτην στιγμήν, καθ᾿ ἥν ἀνέρχομαι τάς ἱεράς βαθμίδας τοῦ Ἀρχιερατικοῦ τούτου Θρόνου, δηλῶ ἀπεριφράστως τό Κυριακόν «οὐκ ἦλθον διακονηθῆναι, ἀλλά διακονῆσαι».
Ἦλθον διακονῆσαι ὑμᾶς, τόν λαόν τοῦ Θεοῦ, τά λογικά πρόβατα. Ἐπιθυμῶ νά ἐνσκύψω εἰς τά προβλήματα ἑκάστου ἐξ ὑμῶν, νά ἀφουγκρασθῶ τούς κτύπους τῶν καρδιῶν σας, νά συνεορτάσω ἐν ταῖς ἑορταῖς ὑμῶν, νά συγχαρῶ ἐν ταῖς χαραῖς ὑμῶν, νά συμπάσχω ἐν τοῖς παθήμασιν ὑμῶν, νά συμπορευθῶ μεθ’ ὑμῶν, ὡς πατήρ, ὡς ἀδελφός, ὡς διδάσκαλος, ὡς ποιμήν.
Ἦλθον διακονῆσαι τούς πένητας, τούς ἀσθενεῖς, τούς ἀναξιοπαθοῦντας, τούς ἀδυνάμους, τούς γέροντας, τούς κατετρεγμένους, τούς ξένους, τάς ζώσας εἰκόνας τοῦ Θεοῦ. Ἡ φιλανθρωπία, οὐχί ὡς ἔκφρασις λύπης καί συμπαθείας, ἀλλ’ ὡς μέριμνα καί φροντίς διά τήν κάλυψιν τῶν ἀναγκῶν τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν τῶν ἐν ἀνάγκαις καί περιστάσεσιν εὑρισκομένων, ἀποτελεῖ συστατικόν στοιχεῖον τῆς δράσεως ἑκάστης Ἱερᾶς Μητροπόλεως. Ἡ ἐπαναλειτουργία τοῦ Οἴκου Εὐγηρίας τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ταξιάρχου Μιχαήλ τοῦ Πανορμίτου, συμφώνως πρός τούς ὅρους τῆς ἑλληνικῆς καί τῆς εὐρωπαϊκῆς Νομοθεσίας, θά συναγάγη τούς ἀπόρους ἤ μοναχικούς γέροντας, οἵτινες θά ἀποκτήσουν στέγην, τροφήν, φάρμακα, περίθαλψιν καί, κυρίως, ἀγάπην καί φροντίδα.
Ἦλθον διακονῆσαι τά Ἱερά Σκηνώματα τῆς Πίστεως ἡμῶν, διά τῆς ἀνακαινίσεως τῶν Ἱερῶν Ναῶν καί Μονῶν, καί τῶν λοιπῶν Ἐκκλησιαστικῶν Μνημείων, ἅτινα οἱ Προπάτορες ἡμῶν κατέλιπον ὡς Παρακαταθήκην ἡμῖν τοῖς νεωτέροις ἵνα μαρτυρῶνται δι’ αὐτῶν εἰς τούς αἰῶνας, οὐχί μόνον, ἡ Ἱστορία καί αἱ Τοπικαί Παραδόσεις, ἀλλά καί αἱ ἐναλλαγαί τῶν διαφόρων Πολιτισμῶν, οἵτινες συνεκρότησαν, συνέγραψαν καί ἐξύφαναν τόν ἱστόν τῆς Ἱστορίας τοῦ εὐλογημένου αὐτοῦ τόπου. Διά τῆς προωθήσεως τοῦ Προσκυνηματικοῦ Τουρισμοῦ, ἡ πλουσία Ἐκκλησιαστική ἡμῶν Κληρονομία δύναται νά γίνῃ κτῆμα τῶν ἐπισκεπτομένων τάς Νήσους μας καί, δι’ αὐτῶν, νά ταξιδεύσῃ εἰς τά πέρατα τῆς γῆς ὡς πρέσβειρα τοῦ ἑλληνορθοδόξου μας πολιτισμοῦ. Ἦλθον διακονῆσαι τούς νέους, τά πλέον τρυφερά κλήματα τῆς ἀμπέλου, οἵτινες, ἐν μέσῳ παγίδων πολλῶν, περιπατοῦν καί ἐναγωνίως ἐπιζητοῦν τινά ἐπιστηριγμόν, ὥστε νά παραμείνουν ἀσινεῖς καί ἄτρωτοι εἰς τά κελεύσματα τῶν καιρῶν, ὅτε αἱ ἠθικαί καί πνευματικαί ἀξίαι καταπίπτουν καί διάφοραι ξενόφερται ἰδέαι ἀναπτύσσονται μεταξύ των καί, πολλάκις, τούς καταπνίγουν. Αὐτόν τόν ἐπιστηριγμόν, μόνον ἡμεῖς δυνάμεθα νά παράσχωμεν, ἀδελφοί μου. Ἡμεῖς! Ἡ οἰκογένεια, τό σχολεῖον καί ἡ Ἐκκλησία. Ὅμως, οὐδείς ἐξ ἡμῶν δύναται μόνος νά ἐπιτύχῃ τι. Μόνον ἐν ἀγαστῇ συμπνοίᾳ καί συνοχῇ, ἔχοντες ὡς κρῖκον ἑνωτικόν τήν ἀγάπην διά τούς νέους μας καί τήν πίστιν μας εἰς τόν ἅγιον ἡμῶν Θεόν, τόν μέγα Παιδαγωγόν, θά ἐπιτύχωμεν νά ἀποκόψωμεν τούς πλοκάμους τῶν παντοειδῶν προκλήσεων καί νά θωρακίσωμεν τούς νέους μας, ὥστε νά βαδίσουν τόν δρόμον τῆς προόδου καί τῆς καταξιώσεως.
Πρός τούτοις ἀπευθύνω εὐχάς καί δεήσεις ὑπέρ ὑγείας καί ἐνδυναμώσεως τῶν διδασκάλων καί καθηγητῶν τῶν ἐκπαιδευτηρίων τῆς ἐπαρχίας ταύτης, προσεπιδηλῶν αὐτοῖς ὅτι θά σταθῶ ἀρωγός καί συμπαραστάτης εἰς τό, ὑπ᾿ αὐτῶν ἐπιτελούμενον, ἐπίπονον καί ὑπεύθυνον ἔργον τῆς διαπαιδαγωγήσεως τῶν νέων.
Νέοι καί νέες τῆς Σύμης, τῆς Τήλου, τῆς Χάλκης, τοῦ Καστελλορίζου. Ἐπιθυμῶ αὐτήν τήν ὥραν νά ἀπευθυνθῶ πρός ὑμᾶς. Ἔρχομαι ὡς πατέρας, ὡς ἀδελφός, ὡς φίλος. Ὄχι διά νά σᾶς ἀπαγγείλω ἠθικοπλαστικούς λόγους, οὔτε διά νά σᾶς ἀπευθύνω συμβουλάς καί παραινέσεις. Ἀλλά διά νά σᾶς ὑποσχεθῶ, ἀπό τῆς Καθέδρας ταύτης, ὅτι θά ἀναλώσω ἑαυτόν εἰς τήν ὑπεράσπισιν τοῦ δικαιώματός σας νά παραμείνετε ἐλεύθεροι ἀπό οἱονδήποτε καί ὁτιδήποτε ἐπιζητεῖ νά ἐκμαυλίσῃ τήν συνείδησίν σας, νά σᾶς αἰχμαλωτίσῃ, νά σᾶς χαλιναγωγήσῃ, νά σᾶς ποδηγετήσῃ, νά σᾶς ἀλλοτριώσῃ.
Γεννηθήκατε ἐλεύθεροι! Ζῆστε ἐλεύθεροι!
Ὁ Χριστός ἀπέθανε διά νά παραμείνωμεν ἡμεῖς ἐλεύθεροι ἀπό τήν ἁμαρτίαν. Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες τῆς Πίστεώς μας ἔδωκαν τό αἷμά των διά νά πιστεύωμεν ἡμεῖς, σήμερον, ἐλεύθεροι. Οἱ ἔνδοξοι πρόγονοί μας ἠγωνίσθησαν κατά τούς ἀπελευθερωτικούς τοῦ Ἔθνους ἡμῶν ἀγῶνας, διά την ἰδικήν μας ἐλευθερίαν. Ἀντιθέτως, λύκοι βαρεῖς μέ προβειάν ἀμνῶν, πάντοτε καί ἰδιαιτέρως σήμερον, ζητοῦν τινά καταπίουν. Ἁπλώνουν τά δίκτυά των καί σᾶς ὑπόσχονται ἄλλους κόσμους, φανταστικούς, πλούτη, διασκεδάσεις, ἀμεριμνησίαν καί τήν ἐπίπλαστον εὐτυχίαν. Μή τούς ἀκούσετε. Μή τούς πιστέψετε. Μή τούς ἐμπιστευτεῖτε. Ἡ οἰκογένειά σας, οἱ διδάσκαλοί σας, ὁ Ἐπίσκοπος καί οἱ Ἱερεῖς σας παρίστανται πλησίον ὑμῶν οὐχί διά νά σᾶς ποδηγετήσουν, ἀλλά διά να σᾶς στηρίξουν εἰς τάς ἐπιλογάς σας.
Λαέ τοῦ Κυρίου περιούσιε καί ἠγαπημένε,
Ξεκινῶ τήν ἀποστολήν ταύτην τήν ὁποίαν ἡ Μήτηρ πάντων ἡμῶν Ἐκκλησία μοί ἐνεπιστεύθη, μέ ἐνθουσιασμόν, χαράν καί ἐλπίδα. Κοιτώντας ὅλους ἀπευθείας εἰς τά μάτια, ἐκζητῶ τήν ἀγάπην σας, τήν συμπαράστασίν σας, τήν κατανόησίν σας, τήν βοήθειάν σας. Γνωρίζετε καλῶς ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι μόνον τοῦ Ἐπισκόπου ἤ τῶν Ἱερέων. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό σπίτι ὅλων ἡμῶν, τοῦ εὐλογημένου πληρώματος Αὐτῆς. Κυκλώσατε τόν Ἐπίσκοπόν σας. Κυκλώσατε τούς Ἱερεῖς σας. Κυκλώσατε τούς Ἱερούς Ναούς σας. Ἄς ἐργασθῶμεν ὅλοι μαζί διά τήν δόξαν τῆς Ἐκκλησίας πού εἶναι ὁ παρατεινόμενος εἰς τούς αἰῶνας Χριστός. Ἄς ἐργασθῶμεν ὅλοι μαζί νά διακρατήσωμεν τάς ἀξίας, τάς παραδόσεις, τά ἤθη καί τά ἔθιμα, τά Ἱερά Σκηνώματα καί, ἐν τέλει, τόν ἑλληνοχριστιανικόν μας πολιτισμόν, ὅπως μᾶς τά παρέδωσαν οἱ γονεῖς μας, διά νά τά παραδώσωμεν καί ἡμεῖς ἀνόθευτα εἰς τάς ἐπερχομένας γενεάς.
Μή λησμονῆτε ὅτι ἡ ἀγκάλη τοῦ Ἐπισκόπου σας εἶναι ἀνοικτή δι’ ὅλους, ὅπως ἀνοικτή θά παραμένη καί ἡ πόρτα τοῦ Μητροπολιτικοῦ μου Γραφείου. Ἄλλωστε, αὐτός εἶναι καί ὁ λόγος τῆς ἀποφάσεώς μου νά ἐγκατασταθῶ ἀπό τῆς σήμερον εἰς τήν πόλιν τῆς Σύμης καί, σύν Θεῷ, νά ἀναλάβω τό ἔργον τῆς δημιουργίας ἐνταῦθα Μητροπολιτικοῦ Μεγάρου, ὡς σημείου ἀναφορᾶς τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας. Μή μέ θεωρήσετε «ξένον», διότι ἀπὀ αὐτήν τήν στιγμήν δηλώνω ὅπως αἰσθάνομαι: Συμιακός, Τηλιακός, Χαλκίτης καί Καστελλοριζιός. Καλῶ, λοιπόν, πάντας ὑμᾶς νά ἑνωθῶμεν ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς ἀγάπης, τῆς ὁμονοίας καί τῆς κοινῆς προσπαθείας.
Παρακαλῶ νά μή λησμονῆτε ὅτι ζῶμεν, ἀναπνέομεν καί ἐσμέν ὑπό τήν σκέπην καί τήν θερμήν ἀγκάλην τῆς Μητρός ἡμῶν Ἐκκλησίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατριαρχείου, τό ὁποῖον εἰς τούς μαύρους χρόνους τῆς σκλαβιᾶς ἀπό τούς πολλούς καί σκληρούς κατακτητάς, ποτέ δέν ἐλησμόνησε τήν θυγατέρα Της Δωδεκάνησον, ἀλλά τήν ἐστήριζε καί τήν ἐνίσχυε διαρκῶς, ὥστε νά κρατήσουν οἱ κάτοικοί της τό ἐθνικόν, φρόνημα, τήν ὀρθόδοξον πίστιν καί τήν ἑλληνικήν γλῶσσαν ἀλώβητα μέχρι τήν γλυκεῖαν ἡμέραν τῆς ἀπελευθερώσεως. Γνωρίζω ὅτι εἶσθε ἀφοσιωμένοι εἰς τό Σεπτόν Κέντρον καί παρακαλῶ αὐτήν τήν ἀφοσίωσιν νά τήν ἐκφράζητε διά τῶν συνεχῶν προσευχῶν σας ὑπέρ ὑγείας, ἐνισχύσεως καί μακροημερεύσεως τῆς Σεπτῆς Κορυφῆς τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατριάρχου, Ὅστις, μετά τῶν ἀξίων συνεργατῶν Του, καί ὑπό δυσκόλους συνθῆκας, ἀγρυπνεῖ καί ἐργάζεται ὑπέρ τῶν ἀπαραγράπτων δικαιωμάτων τοῦ Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατριαρχείου.
Αὐτό τό μήνυμα, παρακαλῶ Ὑμᾶς Σεβασμιώτατε Ἁγιε Σεβαστείας κύριε Δημήτριε, ἐκπρόσωπε τῆς ΑΘΠ νά μεταφέρητε εἰς τόν Πατριάρχην τοῦ Γένους ἡμῶν. Ὅτι ἀπό αὐτήν τήν γωνίαν τῆς Πατρίδος μας τά Αἰγαιοπελαγίτικα κύματα θά μεταφέρουν πάντοτε εἰς τήν Προποντίδα, τόν Βόσπορον καί εἰς τό μαρτυρικόν Φανάριον τάς εὐχάς καί τάς προσευχάς μας.
Εὐχαριστῶ δέ ὑμᾶς, Σεβασμιώτατε, ἐκ βάθους καρδίας καθ᾿, ὅτι ἀγαλλομένῳ ποδί ἤλθετε ἐκ τῆς Βασιλίδος τῶν πόλεων διά νά ἐνθρονίσητε ἐμέ τόν, ὑφ᾿ Ὑμῶν πολλά εὐεργετηθέντα καί ὑπό τῶν τιμίων χειρῶν Ὑμῶν χειροτονηθέντα καί λαβόντα τόν δεύτερον τῆς ἱερωσύνης βαθμόν.
Ἰδιαιτέρως ἐπιθυμῶ αὐτήν τήν ὥραν νά ἀπευθυνθῶ εἰς τούς ἀγαπητούς μου Ἱερεῖς τῆς Ἱερᾶς ταύτης Κληρουχίας.
Ἀγαπητοί πατέρες καί ἀδελφοί,
Ἀναλαμβάνων σήμερον τήν διαποίμανσιν τῆς Ἱερᾶς ταύτης Μητροπόλεως, γνωρίζω ὅτι ξεκινῶ τόν προσωπικόν μου Γολγοθᾶ. Πλήν ὅμως, «οὐ γάρ ἔδωκεν ὑμῖν ὁ Θεός Πνεῦμα δειλίας ἀλλά δυνάμεως καί ἀγάπης καί σωφρονισμοῦ» (Β΄ Τιμ. 1,7). Ἐπωμίζομαι εὐθύνην δυσανάλογον τῶν ἀσθενικῶν μου δυνάμεων. Τήν εὐθύνην τῆς διαφυλάξεως τῶν ψυχῶν τοῦ ἐμπιστευθέντος μοι ποιμνίου. Εἰς αὐτήν τήν πορείαν, σᾶς καλῶ νά γίνωμεν συνοδοιπόροι καί συναντιλήπτορες. Γνωρίζω ὅτι ἔχετε καί ὑμεῖς τά ἰδικά σας προσωπικά ἤ οἰκογενειακά, μικρά ἤ μεγαλύτερα προβλήματα. Δυνάμεθα ἀπό κοινοῦ νά τά ἀντιμετωπίσωμεν. Νά γίνωμεν ὁ εἷς Κυρηναῖος τοῦ ἄλλου. Ἡ παρουσία σας μοῦ δίδει δύναμιν καί ἐλπίδα. Ἡ ἀποστολή μας εἶναι κοινή. Ἡ Ἐκκλησία μᾶς ἔταξε νά διακονήσωμε τόν λαόν τοῦ Θεοῦ. Κύριον μέλημά μας ἡ καθημερινές πρός τόν Κύριον δεήσεις μας ὑπέρ τῶν εὐσεβῶν καί Ὀρθοδόξων χριστιανῶν, διά τῆς ἀνελλιποῦς τελέσεως τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν τοῦ Ὄρθρου καί τοῦ Ἑσπερινοῦ. Οἱ κώδωνες τῶν Ἱερῶν Ναῶν πρέπει νά σημαίνουν πρωί καί ἀπόγευμα διά νά καλοῦν τούς πιστούς εἰς ἑστίασιν πνευματικήν. Συνεχής μέριμνά μας θά εἶναι ἡ αὔξησις τῶν ἱερατικῶν κλήσεων διά νά μή μένη Ἱερός Ναός ἀλειτούργητος κατά τάς Κυριακάς καί τάς μεγάλας ἑορτάς, ὡς καί ἡ ἐκπαίδευσις τῶν νέων Κληρικῶν ὥστε νά δύνανται οὗτοι νά ἀνταποκρίνωνται εἰς τήν δύσκολον ἀποστολήν των.
Διά τάς Ἱεράς καί Σεβασμίας Μονάς τοῦ τε Ταξιάρχου Μιχαήλ τοῦ Πανορμίτου, τοῦ καυχήματος καί τῆς δόξης, οὐχί μόνον τῆς Σύμης καί τῆς Δωδεκανήσου, ἀλλ᾿ καί τῆς ὑπ᾿ οὐρανόν Ὀρθοδοξίας, ἐπιθυμῶ καί ἀποβλέπω εἰς τήν ἀρτίαν λειτουργικήν καί μοναστηριακήν ἐν αὐτῇ ἀπρόσκοπτον τάξιν καί σειράν καί εἰς τήν ἐπιτέλεσιν τῶν ἱερῶν Ἀκολουθιῶν τοῦ νυχθημέρου, ἵνα ἐν εὐταξίᾳ καί ἐκκλησιαστικῇ συνειδήσει δοξολογεῖται τό ὄνομα τοῦ Ἁγίου ἡμῶν Θεοῦ καί ἀναπαύονται αἱ ψυχαί τῶν εὐλαβῶν προσκυνητῶν.
Διά δέ τήν Ἱεράν ἱστορικήν μεταβυζαντινήν Πατριαρχικήν καί Σταυροπηγιακήν Μονήν τοῦ Ταξιάρχου Μιχαήλ τοῦ Ρουκουνιώτου μέ τήν σπουδαίαν συμβολήν εἰς τήν ἀνάπτυξιν τῆς Παιδείας εἰς τήν Σύμην, θά καταβάλλω, ὅση μοι δύναμις, προσπαθείας διά τήν μόνιμον παρουσία ὑπευθύνου κληρικοῦ ὡς καί διά τήν συχνήν ἐπιτέλεσιν τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν ἐν αὐτῇ.
Ἀδελφοί μου, συμπρεσβύτεροι,
Ἡ πορεία τοῦ Κληρικοῦ εἶναι πορεία σταυρική, θυσιαστική. Ὁ δρόμος εἶναι τραχύς καί ἀνηφορικός. Ὅμως, μέ βακτηρίαν καί στήριγμα τήν πίστιν εἰς τόν Ἅγιον Θεόν καί τάς παρακλήσεις μας εἰς τήν Ὑπεραγίαν Μητέρα Του καί τούς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας, δυνάμεθα νά φέρωμεν εἰς πέρας τήν ἀποστολήν μας.
Καί νῦν, κλίνω γόνυ καρδίας, δεόμενος τοῦ Ἁγίου ἡμῶν Θεοῦ ὅπως διαφυλάττῃ πάντας ὑμᾶς ἀπό παντός κακοῦ, ἐμοί δέ, τῷ ἀναξίῳ δούλῳ Του, χαρίσηταί μοι ὑγείαν, σοφίαν καί δύναμιν, ἵνα διακονήσω τόν Λαόν Του ἐν ἀγάπῃ καί δικαιοσύνῃ.
«Πάτερ Ἅγιε, περί ὧν δέδωκάς μοι ἐρωτῶ, ὅτι σοί εἰσι. Τήρησον αὐτούς ἐν τῷ ὀνόματί σου, ἵνα ὦσιν ἕν, καθώς ἡμεῖς»(Ἰω. 17, 9-11).
Ἀμήν. Γένοιτο.